Project, kinderafdeling en aftellen!!!!!

Lieve lezers,

Het is weer tijd voor een nieuw reisverslag van mijn afgelopen week in Indonesië. Alles gaat nog steeds erg goed! De weken vliegen voorbij, over 37 dagen ben ik namelijk weer terug in Nederland. Zeker kijk ik weer uit naar het zien van mijn familie en vrienden. 
Ook ga ik nog even goed genieten van het leven tussen de Indonesiërs. Morgen komt Jasper naar Indonesië en zien we elkaar eindelijk weer! Daar kijk ik zo naar uit en ik tel de uren af!!!



De afgelopen dagen zijn Carola en ik heel erg actief geweest met het werken aan ons project. We zijn zelfs een aantal dagen om 7 uur uit bed gestapt om al aan de slag te gaan op de computer!
 Ook hebben we weer een aantal stagedagen achter de rug.

Zoals vorige week woensdag, toen begon onze dag al lekker vroeg. Eerst hebben we aan ons project gewerkt en vervolgens begon om half 11 onze stagedag. Ook deze dag hebben we, zoals vorige week meegekeken op de kinderafdeling in het Soetomo ziekenhuis. We hebben de intensive care voor kinderen gezien. Veel kinderen liggen met een tropische infectieziekte opgenomen in het ziekenhuis. De meest voorkomende ziekte is Dengue, een ernstige ziekte door een beet van de denguemug. Ook waren er kamers voor patiënten met longklachten, nierklachten, afwijkingen in het bloed en oncologie.

Na een rondleiding over de afdeling ging ik met twee studenten een patiënt opzoeken. Toen we aankwamen bij onze patiënt zag ik een heel klein babytje in het bed liggen. Deze baby had een hydrocefalus(waterhoofd). Het kindje heeft dit gekregen omdat de moeder tijdens de zwangerschap besmet was met een infectie. De moeder heeft deze infectie overgedragen aan de baby tijdens de zwangerschap. Deze infectie heeft bij het kindje de hersenen aangetast. Door de infectie van de hersenvliezen wordt de afvoer van het vocht via de hersenvliezen belemmerd. Er wordt teveel vocht aangevoerd. Kenmerkend was dat het babytje daardoor een heel groot hoofd had. De hersenen kunnen zelfs beschadigd raken door verdrukking, een deel van de hersenen krijgt dan onvoldoende bloedtoevoer. 

Het kindje had ook hersenbeschadiging opgelopen door de ziekte waardoor hij problemen met zien had en ook de motoriek was beschadigd. Het babytje had een inwendige drain, dat overtollig vocht vanuit de hersenen afvoert. Het was zo enorm zielig, de baby zal zijn hele leven beperkingen blijven houden.
De verpleegkundige vertelde dat deze ziekte veel voorkomend bij baby’s en soms ook voorkomen kan worden. Wanneer de moeder zichzelf laat onderzoeken voor de zwangerschap, kan de overdracht van de bacterie tijdens de zwangerschap voorkomen worden. Hier in Indonesië gaan veel mensen niet naar de doktor en houden zich niet zo bezig met hun gezondheid. Het is moeilijk om dit te veranderen maar het voorlichten van de moeder is wel erg belangrijk!



Hierna hebben we nog met de studenten een discussie gehouden hoe de stress op de afdeling voor zowel de verpleegkundigen als de patiënten verminderd kan worden. Wij hebben onze ervaringen vanuit het ziekenhuis in Nederland gedeeld. Met name structuur, regelmaat en rust op de afdeling is belangrijk en misten wij hier op de afdeling. Hier is het het tegenovergestelde: rommelig, veel patiënten, veel familie de hele dag aan het bed en geen structuur voor de patient en verpleegkundige.
Het woord ’’Lean’’ (werken met een efficiënte werkmethode) kennen ze niet hoor, dat is in Nederland een bekend item. 


Na de discussie zijn we terug naar het appartement gegaan en hebben onze dag gevuld met het werken aan ons project. Daarna heb ik nog lekker even gesport.
’s Avonds ben ik met Ajin, Carola en Fanny gado-gado gaan eten. Een tijdje geleden had Fanny het over een restaurant met de lekkerste gado-gado van Surabaya, dat wilden wij wel proeven. Het was een gezellige avond en hebben lekker gegeten.

Donderdag begon onze dag weer op tijd en we zaten na het ontbijt weer aan ons project. Om half 11 zijn we naar de universiteit gegaan. We hebben toen een hele interessante les gehad over de bevalling van de vrouw. We hebben de stadiums van de bevalling besproken, wat de verpleegkundige allemaal zowel doet en hoe de bevalling te begeleiden. Het uitvoeren van de controles en het observeren van de buik is erg van belang.
De verpleegkundige in Indonesië heeft tijdens het bevallingsproces een belangrijke functie, zij mag de bevalling ondersteunen en alles doen in de praktijk. In Nederland doet een verloskundige dit, er is voor de verpleegkundige nog een aparte studie voor nodig.
Donderdagmiddag zag onze dag er ook hetzelfde uit, werken aan het project.



Vrijdag waren we een dagje vrij! Ik heb aan het project gewerkt, gesport en boodschappen gehaald. Ook heb ik gezellig geskyped met mama, zij was vrij deze dag. 

Ook heb ik weer post ontvangen! Ik heb een leuke kaart van Caroline en oma Beuman gekregen, heel lief! Carola schreef in haar kaartje dat ze van de zomer gaat samenwonen met haar vriend Marijn. Dat was echt leuk nieuws en ik ben super blij voor hen!!!!!!

Vrijdagavond zijn Carola en ik uiteten gegaan met Ketut en zijn vrouw. Ketut is een neef van een goede vriend van tante Lilianne (zus van mijn oma). Hij woont in Surabaya en in Nederland had ik al zijn email-adres gekregen om contact te leggen. Ketut heeft een tijd in Nederland gestudeerd en gewerkt. Hij sprak heel goed Nederlands. Zijn vrouw kon alleen Bahasa.
Het was een hele gezellige avond en hebben typische Indonesische hapjes gegeten. Het was heel gezellig.

Toen we thuis kwamen hebben we nog een film gekeken.

Zaterdag ben ik samen met Ajin en Carola gaan winkelen in de Tunjunganplaza, een shoppingmal. Ik heb vacuumzakken gekocht, alvast voor het reizen. De laatste weken ga ik rondreizen in Indonesië en dan wil ik alleen mijn grote rugzak meenemen. Omdat ik moeilijk ben met kiezen en zoveel mogelijk wil meenemen heb ik deze vacuumzakken aangeschaft. Daar doe je je kleding in en dan wordt het een kleiner pakketje, ik ben benieuwd of het werkt!

Carola en ik zijn naar een beautysalon geweest, waar we wel eens eerder heen zijn gegaan. We hebben daar onze handen en voeten laten verzorgen met een manicure en pedicure. We hebben weer 2,5 uur in de stoel gezeten bij de salon, wat wel echt de moeite waard is. Onze nagels zijn weer netjes verzorgd en gelakt!

’s Avonds hebben we met z’n drieën op de bank gehangen met een leuke film.

Zondag ben ik in de ochtend gaan sporten en zwemmen. Na de lunch is Carola naar het vliegveld gegaan om haar vriend Thierry op te halen! 
Ik heb in de middag met gezellig Jasper geskyped. Hij kijkt ook erg uit naar Indonesië. Hij werkt veel in Australië, dus vanaf morgen kan hij lekker relaxen!

Aan het einde van de middag kwam Carola terug met haar vriend. Super leuk voor ze dat weer lekker samen kunnen zijn!
We zijn in de avond naar een Balinese bruiloft gegaan met z’n 4e. De bruiloft was van een familielid van Pumpun. Pumpun is een leraar van de universiteit. Wel heel leuk dat ze ons mee vroeg naar de bruiloft! De zaal was mooi en gekleurd versierd in Balinese stijl. Er stond een groot podium gevuld met gekleurde bloemen. Op het podium stond het bruidspaar met de ouders van de bruid en bruidegom daarnaast. 
Ook was er een orkest die speelden Balinese muziek en er dansten danseressen in Balinese stijl. Na de ceremonie hebben we wat gegeten op de bruiloft.



Deze dag was het moederdag in Nederland. Hier in Indonesië vieren ze moederdag op een andere datum. Me ouders en broer Robin waren bij mijn oma in Delft op bezoek. Ook oom Edwin en tante Pascal waren er met de kids. We hebben gezellig even met z’n alle geskyped. Het zag er daar wel erg gezellig uit, gelukkig was ik er zo toch een klein beetje bij!

Gisteren zijn we ook naar de kinderafdeling van het Soetomo hospital gegaan. Het was weer enorm druk met patiënten. We hebben ons opgesplitst en zijn samen met de Indonesische studenten naar patiënten toe gegaan. Veel kleine babytjes liggen erg ziek in hun bedje, zo zielig! De ouders van de kindjes doen heel veel voor ze. We hebben een aantal patiënten besproken en geobserveerd, dat was wel interessant.


Na het ziekenhuis ben ik nog even naar de tandarts gelopen, dat was tegenover het ziekenhuis. Een paar weken geleden was ik bij de tandarts voor een zere kies waar ik een rekening voor hebt betaald. Het bonnetje die ik kreeg van die betaling was in het Indonesisch. Deze moet in het Engels zijn zodat ik de rekening kan declareren bij de zorgverzekering. Gelukkig kon de tandarts een Engelse brief schrijven met het bedrag erin. Deze brief kan ik als het goed is morgen ophalen bij de tandarts.
Vanaf de tandarts moest ik alleen terug naar huis. Ik dacht ik pak zo’n klein busje waar veel lokale mensen mee reizen. Het eerste beste busje stopte en ik riep de naam van het appartement.Hij zei meteen ja! Ik moest naast de meneer voorin in het busje komen zitten. Na lang rijden kreeg ik het gevoel helemaal de verkeerde kant op te gaan. De meneer gaf toen aan dat hij het niet wist en mij niet kon afzetten. Ik ben dus gelijk uitgestapt en ik dacht dan pak ik een taxi. 
Alleen waar ik was uitgestapt was nogal een afgelegen en rustige wijk, waar geen een taxi was te vinden. Toen heb ik maar een ander busje gewaagd. Deze meneer zei ook meteen ja! Gelukkig was er een lokale reiziger in het busje die het wel wist, dat leek tenminste. Uiteindelijk stopte de chauffeur ergens op een centraal punt en moest ik eruit om daar een taxi pakken. Toen stond ik daar weer! Gelukkig reden daar wel taxi’s een heeft er een me naar het appartement gebracht.
Na een uurtje was ik gelukkig thuis. Wel leuk gelijk een stadsrit meegemaakt zo!

’s Middags heb ik nog wat baantjes gezwommen in het zwembad. ’s Avonds zijn Carola, Thierry en ik uiteten gegaan in een restaurantje en bestelden een gerecht met vis. Het was erg lekker!

Vandaag zijn we op een chirurgische afdeling voor kinderen geweest. Deze afdeling zag er gelukkig wel rustig en wat meer gestructureerd uit. Het was er wel enorm warm, er hingen enkel een paar waaiers. We hebben bij een aantal patiënten gekeken, daar word ik wel treurig van hoor om ze zo ziek te zien.
Er lag een klein babytje met nierkanker, hij heeft een operatie gehad en krijgt chemotherapie. Echt zo zielig. De vader van het kindje was wel erg lief en zorgde goed voor het kindje.
Ook zagen we veel kleine kindjes met een stoma. Opvallend was dat er een aantal babytje’s lagen die geboren zijn zonder anus. Zij krijgen dan na de bevalling meteen een stoma, echt zo sneu. De verpleegkundige vertelde ook dat veel moeder in Indonesië ongezond leven, zoals een gebrek aan vitaminen en voedingsstoffen, waardoor de ontwikkeling van de baby tijdens de zwangerschap wordt beïnvloed.
Sommige kindjes vonden ons trouwens heel leuk, lachten en zwaaiden vrolijk naar ons. Maar sommige kindjes schrokken juist heel erg van ons, 6 blanke studenten aan het bed. Dat kan ik me eigen best voorstellen.

Vanmiddag moeten we even wat punten uit ons project aanpassen. Goed nieuws: het einde van ons kwaliteitsvoorstel is in zich!
Verder ga ik lekker even sporten en zwemmen. Ook ga ik alvast een begin maken met het inpakken van mijn spullen. Morgenavond is het zover, op naar Bali! Samen met Carola en Thierry vlieg ik ’s avonds naar dit eiland. Jasper komt ook naar Bali en daar zullen we 5 dagen zijn!

Na 5 dagen op Bali gaan we terug naar Surabaya. In Surabaya kan Jasper zien waar ik al die tijd heb gezeten. Ik moet dan nog wel stage lopen en een eindpresentatie houden op de universiteit.
Op 24 juni gaan Jasper en ik 2 weken vakantie houden. We willen dan samen naar Lombok en de Gili-eilanden.

In mijn volgende reisverslag vertel ik jullie dus over het weerzien van Jasper en onze belevenissen op Bali!



Gelukkig is het in Nederland ook mooi weer de afgelopen dagen!



Veel liefs en tot het volgende verslag,

Lisa