Weekendje Yogyakarta & voorlichting geven

Lieve lezers,

Een volgende week is weer voorbij gevlogen! We zijn alweer terug in Surabaya van een heel leuk weekend Yogyakarta. Van koningsdag hebben wij hier niet veel mee gekregen, alleen de leuke foto’s van anderen gezien! Dat had ik ook wel mee willen maken maar gelukkig hebben wij ons ook goed vermaakt hoor!

In het vorige reisverslag vertelde ik jullie dat we een aantal verloskundigen gingen interviewen voor ons project, hoe de voorlichting over borstvoeding door de hulpverleners wordt uitgevoerd. Vorige week woensdag zijn we naar de puskesmas gegaan en hebben we 4 verloskundigen geïnterviewd. Ook de baas van de puskesmas en een leraar van school zaten erbij. Onze leraar deed onze vragen vertalen in het Bahasa en vertaalde ook weer de antwoorden die werden die werden gegeven door de zorgverleners.
Uiteindelijk kwam het er op neer dat de zorgverleners wel voorlichting geven aan de moeder. Individuele voorlichting word gedaan tijdens de controlemomenten, groepsvoorlichting gebeurd maar een keer in de maand. Een keer in de maand een groepsvoorlichting is erg weinig en het zou wel vaker moeten. Ook de voorlichting kan worden verbeterd. De hulpverleners krijgen niet veel scholing en ook er is weinig materiaal beschikbaar in de puskesmas om in de praktijk te kunnen oefenen. Het grootste probleem is gebrek aan geld en tijd, volgens de hulpverleners.

Op donderdag zijn we weer naar het bejaardenhuis gegaan, daar hebben we een presentatie bijgewoond van de verpleegkunde studenten van de universiteit. In de presentatie gaven zij een samenvatting weer over de bewoners in het bejaardentehuis. Ze noemden bijvoorbeeld hoeveel bewoners er zijn, hoeveel daarvan man/vrouw is, wat de gemiddelde leeftijd was, hoeveel ouderen er dementie heeft of een andere cognitieve stoornis en hoeveel procent er een verhoogd risico heeft op depressie of een andere ziekte. Wel interessant om deze cijfers te zien, ook werden er aanbevelingen verteld door de studenten voor het bejaardentehuis. Deze groep studenten waren nu 2 weken in het bejaardentehuis geweest en een andere groep studenten zal hun werk gaan overnemen en met de aanbevelingen aan de slag gaan. Activiteiten aanbieden aan de bewoners is vooral hun grootste taak, wat zeker erg goed is voor de mensen.
In de middag ben ik de voorlichting over borstvoeding voor de zorgverleners in de puskesmas gaan leren. Ook heb ik gezellig bij gekletst met Femke op skype, dat was super gezellig! 

In de avond hebben Carola en ik een mooie film, the vow gekeken. Ik had deze een hele tijd geleden al wel eens gezien, maar het blijft een goede film. Ook heb ik mijn rugzak alvast ingepakt voor het weekend.

Vrijdag waren we een dagje vrij!! Dat kwam goed uit want vandaag begon ons weekendje Yogyakarta. ’S morgens vroeg ben ik eerst gaan sporten. Daarna heb ik de laatste spullen in mijn backpack gedaan. Ook heb ik gezellig met mama geskyped!

In de middag zijn Carola, Ajin en ik bepakt en bezakt met onze backpack vertrokken voor ons weekendje Yogyakarta. Met de taxi zijn we naar het treinstation van Surabaya gegaan.
Aangekomen op het station moesten we nog wel even rond vragen hoe het allemaal werkte. Na wat uitleg begrepen we dat we gewoon konden wachten en dat de trein op tijd zou vertrekken. In de wachthal zat een vrouwtje op haar piano te spelen en life te zingen, dat maakt het wachten leuk! We zagen genoeg andere backpackers op het station zitten wachten op de trein.
Na het horen van een harde toeter zagen we dat de trein aankwam. We hadden best luxe plekken in de trein, met veel beenruimte en we kregen zelfs een kussentje en dekentje! Dat konden we ook wel erg goed gebruiken, aangezien we 5 uur in de trein moesten zitten.
We hadden genoeg aanspraak in de trein van een oude meneer, hij kon een beetje Nederlands spreken omdat hij in zijn Jeugd in Nederland heeft gestudeerd. Deze meneer ging naar zijn woonplaats Bandung toe. De reis vanaf Surabaya naar Bandung duurde 11 uur. Ik zou ook best graag naar Bandung willen omdat mijn oma daar is geboren, maar helaas gaat dat niet lukken omdat de weken hier al voorbij vliegen. De treinreis ging gauw voorbij en was alles meegevallen.
Aangekomen in Yogyakarta, om half 10 in de avond, regende het enorm,mijn paraplutje kwam dus goed van pas.
Een paar weken geleden hadden we al een hotel geboekt, dus onze volgende stap was op zoek naar het hotel!
We moesten in de regen eerst op zoek naar onze taxi, wat niet mee viel. In Surabaya rijden super veel taxi's maar hier in Yogyakarta een stuk minder bleek wel. Ook ons vertrouwde taxibedrijf, Bluebird konden ze hier niet.
Na een half uurtje hebben we een taxi gevonden en deze bracht ons in een keer naar het ’’Mawar Asri hotel’’. Het hotel was niet heel groot maar zag er erg netjes uit. Na het inchecken werden we naar de kamer gebracht. We lagen met z'n drieën gezellig op een familiekamer, ook deze zag er netjes uit. Ook hadden we ieder een paar sloffen van het hotel, dat vind ik altijd zo grappig!
Rond een uur of 11 hadden we alles uitgepakt en we hadden best wel trek na zo’n reis. We zijn door de regen op zoek gegaan naar een restaurantje. Dit viel niet mee, in de straat van het hotel was niet veel te vinden en ook was het al erg laat.
Uiteindelijk zijn we beland in een eetcafé waar we wat hebben gegeten. Daarna hebben we de taxi terug naar het hotel gepakt en zijn we gauw gaan slapen.

Zaterdag hadden we een hele actieve dag. Carola, Ajin en ik waren al bijtijds uit bed. Eerst zijn we naar het restaurant van het hotel gelopen, want ook hadden we ontbijt bij onze reservering. Nou dit was maar een karig ontbijtje hoor. Er stond een tafel met wat rijst, kip en gefrituurde tofu. Dat eet ik niet graag in de ochtend. Gelukkig lagen er ook wat boterhammen met jam of hagelslag. Na onze boterham hebben we de spullen gepakt en zijn toen op pad gegaan. We namen een plattegrond mee uit het hotel en vroegen om wat informatie. Vlakbij ons hotel waren genoeg bekende bezienswaardigheden te vinden dus daar zijn we naar op zoek gegaan.
We liepen door allemaal leuke drukke straatjes vol met winkeltjes. Ik zag veel paard- en wagens rijden, ook de bekende becaks reden volop rond in de stad. 

Toen we vlakbij onze eerste bezienswaardigheid ’’de Taman Sari’’ liepen werden we opeens aangesproken door een meneer, hij liep met ons mee. Hij nam ons mee door allemaal kleine straatjes en we liepen langs kleine huisjes waar je zo bij de mensen in de woonkamer of keuken stond. Alle mensen zwaaide vriendelijk of zeiden ons gedag. De meneer bleef maar met ons mee lopen, gelukkig was hij erg aardig en wist ook veel te vertellen over de stad. De weg naar de Tamansari hadden we zelf nooit gevonden, dus we waren ook erg blij met hem.
Eerst namen we een kijkje in een oud verwoest paleis van de Sultan.
Ondertussen leerden we onze "privé-gids" steeds beter kennen, hij heette Anton. Het was een oude man om te zien maar hij was maar 56 jaar. Hij liet ons na het paleis een ondergrondse moskee zien, deze was heel mooi! Hij wordt nu niet meer gebruikt en is opengesteld voor de toeristen.
Daarna hebben we de Taman Sari bezichtigd, dit wordt ook wel het waterpaleis genoemd. Dit is de koninklijke tuin met een mooi zwembad, dat ligt op het terrein van de Kraton. Kraton staat voor koninklijk paleis. Rondom de kraton lagen veel winkeltjes, je zag er vrouwtjes batiks maken en ook werden er wajangpoppen met de hand gemaakt en geverfd. Heel leuk om dit te zien.
De zus van onze gids heeft ook een winkeltje, we hebben haar ontmoet en kregen gelijk een kopje thee aan geboden. Zij maakt zelf ook Batiks, om een schilderij te maken. Ik heb daar een zelfgemaakte Batik gekocht en deze wil ik in Nederland laten spannen en een houten lijst erom maken.
We hebben ook het Sultan palace bezocht. Daar hebben we een wajangvoorstelling gezien, dit is een voorstelling met de bekende Indonesische wajangpoppen. De tentoonstelling wordt door mensen met de hand geacteerd en ook een heel orkest speelt muziek op de achtergrond.
Na een ronde rondom het Sultanpaleis te hebben gedaan hadden we zin om te gaan winkelen. Onze gids ging ook weer terug naar huis. Toen we hem vertelde dat we de volgende dag wat tempels wilden gaan bezoeken, bood hij om nog een dag onze gids te zijn! Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen.
We zijn toen met de Becik naar de bekende winkelstraat ’’Malioboro street’’ gegaan. De becik zie je heel veel in Indonesië, dit is een fiets met een zitje aan de voorkant waarin je kan zitten. Een mannetje fietst dan de zittende rond! Het was voor mij de eerste keer dat ik dit vervoersmiddel nam. Het was leuk om een keer mee te maken, maar vind het wel zielig voor die mannetjes die zo hard moeten fietsen om vooruit te komen!
De malioborostreet was een enorme drukke straat vol met marktjes! We hebben in een restaurant nasi goreng gegeten en zijn daarna de marktjes afgestruind op zoek naar leuke souvenirs.
Aan het einde van de middag zijn we te voet naar het hotel gaan lopen.
Ik was blij toe even in het hotel te kunnen ontspannen, want we hebben echt de hele dag rond gewandeld. Het was wel echt super leuk en wat hebben we veel meegemaakt op een dag!

Om 6 uur in de avond kwam Yvonne aan in het hotel samen met haar zusje! Ze had Ilona opgehaald in Jakarta en zijn samen naar Yogja gekomen.
Na even een douche en wat relaxen zijn we met z'n 5en uiteten gegaan, in een leuk restaurant vol met backpackers. Het restaurant was gelegen in een hele leuke straat, vol met andere restaurants en barretjes. Na nog een rondje lopen hebben we de taxi naar het hotel gepakt. De wekker voor de volgende dag stond om 3:15 uur dus we konden het niet te laat maken. Aangekomen in ons hotel zijn we dus gelijk gaan slapen.


Zondagochtend werden we wakker geroepen door Yvonne. En toen dacht ik: nee he, we hebben ons vast verslapen. Ajin had de wekker om 3:15 uur gezet alleen waarschijnlijk hebben we er doorheen geslapen. We sprongen meteen uit bed(!!!), even omkleden, alle spullen inpakken en daar gingen we! Anton, onze gids van gisteren stond al paraat met z'n auto en ook Yvonne en Ilona zaten al te wachten op ons. Dat was even erg stom maar uiteindelijk waren we gelukkig nog wel op tijd voor onze eerste bestemming.
We wilden zo vroeg gaan vertrekken om de zonsopgang te kunnen zien. Na ongeveer een uur rijden kwamen we aan op een hoge berg, ''de punthuk setumbu''. Het was nog donker, half 5 in de ochtend. We moesten nog een aantal stijle trappen op, om op het hoogste punt van de berg te komen. Het werd al wat lichter dus we liepen stevig door om niks te missen, ik was meteen goed wakker met zulke inspanningen op de vroege ochtend. Boven op de berg zagen we de zon opkomen en ook het mooie uitzicht over de Borobudur was indrukwekkend.
Na een tijdje zijn we weer terug naar beneden gelopen richting de auto en we moesten een klein stukje rijden richting onze eerste tempel: de Borobudur. Dit is de grootste Boeddhistische tempel op aarde. Allemaal moesten we een sarong om ons middel om de tempel te mogen bezichtigen.
Rondom de Borobudur lag een mooie tuin waar we eerst doorheen liepen om de tempel te bereiken. De tempel is groot, vierkant en het bestaat uit 6 verdiepingen, een soort piramide eigenlijk. Via trappen hebben we iedere verdieping kunnen zien en de mooie structuren en afbeeldingen in de stenen bewonderd. Er waren natuurlijk veel boeddhabeelden te zien. Op de bovenste verdieping staan geen muren meer en is een groot heiligdom. Ook de omgeving rondom de Borobudur, de tempel is gelegen in een mooie natuur met bergen en volkanen.

We hadden een hele tijd rond gelopen bij de tempel en zijn daarna gaan ontbijten/ lunchen in een restaurantje. Hier kon je uit de echte Indonesische keuken eten. Vanaf het restaurant kon je zo de keuken in kijken, waar het personeel stond te koken. Ik kon het niet laten om er even te gaan kijken. Er stond in de keuken een heel Indonesische buffet klaar. Het gasstel had maar twee pitjes dus al een hoop eten stond al bereid klaar. Ik had een groentengerecht met kip en witte rijst besteld. Ik zag het vrouwtje mijn gerecht bereiden en ze nam zelfs een hapje van het sausje en ging daarna weer verder met dezelfde lepel in de pan (bahbah!!) Ik ben toen maar gelijk weg gelopen. Ik moest wel wat eten en gelukkig smaakte het gerecht wel erg lekker. Soms kan je beter maar niet weten hoe het bereid wordt denk ik.

Daarna zijn we de volgende tempel gaan bezichtigen, de Prambanan. Dit is een hindoeïstische tempel met ook wat boeddhistische kenmerken, dit straalt de goede band tussen deze twee religies uit. Naast de draken en leeuwenmotieven, was ook de boeddha afgebeeld. De tempel bestond uit meerdere puntige gebouwen, een aantal hebben we beklommen en bezichtigd. Heel bijzonder om dit zo van dichtbij te kunnen zien.

Na de tweede tempel was het alweer tijd om richting het station te gaan en Anton zette ons daar af. We hebben gedag gezegd tegen onze aardige gids en met de rugzakken op zijn we richting de trein gaan lopen. We waren er al bijtijds dus hadden nog even een drankje gedaan op het station. Om half 5 vertrok de trein en 5 uur later arriveerden we weer in Surabaya.



Gisteren hadden we gelukkig vrij gekregen om onze presentatie van vandaag voor te kunnen bereiden. Naast het doen van boodschappen en sporten heb ik de voorlichting voor ons project geleerd. Terwijl iedereen in Nederland koningsdag vierde hebben Carola en ik appeltjes van oranje gekocht en verse appelmoes gemaakt en ’s avonds opgegeten bij de gekookte aardappelen, erg lekker!


Vandaag stond de wekker om half 6. Om 7 uur zijn we naar de puskesmas gegaan om de voorlichtingsbijeenkomst voor te bereiden. Vanmorgen heb ik samen met Carola en Yvonne voorlichting gegeven over borstvoeding aan moeders en zorgverlerners. Sinem, Jessie en Ajin deden voorlichting geven over hun project met als onderwerp, de transmissie van HIV tijdens de zwangerschap.
In totaal waren er 10 zwangeren vrouwen, 4 verloskundigen, vrijwilligers, de eigenaar van de puskesmas en twee leraren van school aanwezig. Wij hebben de voorlichting in het Engels verteld en gelukkig was er een mevrouw die onze tekst vertaalde in het Bahasa. Alle aanwezigen waren enthousiast en geïnteresseerd in wat wij vertelden.
Morgen gaan we naar de universiteit toe om onze voorlichtingen met de leraren te bespreken, hopelijk zijn zij ook tevreden!


Na de voorlichting ben ik met Carola mee naar de universiteit gegaan, zij had een nieuw formulier nodig dat onze visum vervangt. Daarna zijn we naar de Galaxy Mall gegaan, Carola wilde graag naar de kapper en gelukkig ging dat ook goed. Daarna zijn we nog lekker wat gaan winkelen.

Vanavond gaan we met z’n alle uiteten hier in Surabaya!

Ik kijk nu alweer uit naar aanstaand weekend. Vrijdag is in Indonesie een vakantiedag, dus we hebben een lang weekend vrij. Samen met Carola ga ik een weekend naar Lombok toe van donderdag avond t/m maandag. Dit is een eiland naast Bali waar wij lekker gaan bijbruinen op het strand! Volgende week vertel ik jullie over het eiland Lombok.

Bedankt allemaal voor het volgen van de verslagen en tot de volgende keer!

Liefs,

Lisa