Stage, olifant rijden en een foto met de orangutan

Lieve lezers,

Ik ben alweer op de helft van mijn leuke tijd in Indonesië, over 2 maanden zit ik alweer in het koude kikkerlandje. Ik ga dus nog even extra genieten van het mooie Indonesië!!

Vorige week vertelde ik in mijn verslag dat ik naar de visumdienst moest om mijn visum te verlengen. Ik had voor vertrek in Nederland een visum voor 2 maanden aangevraagd, deze tijd zit er alweer op.
Netjes aangekleed gingen we woensdagochtend op pad richting de immigratiedienst. 
Indra, een jongen die werkt in de international office van de universiteit bracht ons naar de visumdienst, dit was in Sidaorjo, een uur rijden vanaf Surabaya. Daar aangekomen was hij wat papierwerk aan het regelen en wij konden ondertussen wachten in de wachtruimte. Iets na half 12 kwam Indra terug om te vertellen dat we een voor een op de foto moesten komen. We kregen allemaal een nummertje en we moesten wachten tot we aan de beurt waren. Wel stopten de mensen van de immigratiedienst om 12 uur met fotograferen om een pauze te houden tot 1 uur. Het kon goed zijn dat we net pech hadden en we een uur moesten wachten, daar hadden we niet zo’n zin in en we werden er een beetje zenuwachtig van. Toen eenmaal de eerste van ons aan de beurt was hadden we nog een kwartier totdat het 12 uur was. We stonden dus ieder in de startblokken om achter elkaar naar het bureau te lopen waar we ons moesten melden voor de foto. Typisch een stelletje Nederlanders, terwijl je de Indo’s relax zie zitten, zij zijn het wel gewend om altijd lang te moeten wachten.

Toen ik eenmaal aan de beurt was moest ik op de foto, een afdruk maken van al mijn vingers en ook nog een handtekening zetten. Dat was alles! De mevrouw was erg aardig en vroeg wat wij hier deden en hoe we het vonden om hier te zijn. 

Deze week zou onze visa geregeld moeten zijn en krijgen we hem weer terug. We moeten hem hierna nog wel twee keer laten verlengen(2 keer 1 maand) om tot 18 Juni hier te kunnen blijven.
Mama zei al, als het niet lukt komt je maar naar huis hoor! Als het goed is, is allemaal wel gelukt, dus ik blijf nog eventjes hier, sorry mama! Ook al zou ik soms best is even gezellig thuis willen zijn hoor, dat mis ik ook wel!

Toen we weer thuis waren hebben Carola en ik na een lekkere lunch onze trip naar Bali met onze vriendjes uitgestippeld. We hebben alles op een rijtje gezet wat we willen gaan doen en zijn toen opzoek gegaan naar hotels en een ticket. Over precies 3 weken is het zover, dan zie ik lieve Jasper weer. I can’t wait!!

In de avond zijn we uiteten geweest bij Cak Yu, dit restaurant staat bekend om zijn lekkere visgerechten.

Daarna hebben Carola en ik lekker op de bank een aflevering van help mijn man is klusser gekeken. Op Facebook zagen we veel verhalen over de aflevering van een 28 jarige mevrouw en haar man van 50 uit Roosendaal, vlakbij ons! Nadat haar hele huis een make-over had gekregen reageerde ze helemaal niet enthousiast. Dat wilden wij natuurlijk wel even zien! Haha heel ondankbaar inderdaad hoe die mevrouw reageerde zeg. Leuk om dat hier toch een beetje te kunnen volgen!

Donderdagochtend hadden Carola en ik in gedachten om vroeg in de zon te gaan liggen. Me bruine huidje van Bali is er al helemaal af aan het vervellen, zo zonde! Helaas was het niet zo zonnig aan het zwembad dus ik ben toen de sportschool in gegaan om te gaan sporten.
Vandaag zouden we om half 1 opgehaald worden om naar het verzorgingstehuis gegaan, hetzelfde tehuis waar ik vorige week ook over heb verteld. De planning was om daar een presentatie bij te wonen van de studenten van de universiteit. Tijdens deze presentatie gingen ze de uitslagen van alle patiënten presenteren, wat wij in die week hebben gemeten met de meetinstrumenten. 

Toen we netjes om half 1 klaar stonden kregen we het bericht dat het een uur later begon.

Een uur later zaten we in de lobby te wachten en na drie kwartier wachten was er nog niemand. Toen hebben we besloten om naar boven te gaan. Ajin en ik wilde graag naar de kapper omdat dat echt nodig was, dus we hadden afgesproken dat maar te gaan doen deze middag.
Toen ik terug in het appartement stond en me eigen al had omgekleed, kregen we opeens een berichtje dat ze beneden klaar stonden om toch naar het verzorgingstehuis te gaan. Ajin en Yvonne waren gelijk naar beneden gegaan en Ibu Rista, onze leraar was al weg gereden omdat ze haast had. We konden dus al niet eens meer mee. Ik vond het ook niet erg want ik vond 2 uur wachten al lang genoeg, dus heb ik me tijd nuttig besteed om wat aan het project te werken.

Dat valt dan wel even tegen en is nog steeds wennen hier dat een afspraak zo kan veranderen en dat kost dan ook veel tijd.

Rond 4 uur was de presentatie afgelopen en ik kreeg een berichtje van Yvonne en Ajin dat ze naar de Galaxy Mall gingen, om naar de kapper te gaan. Ik ben toen zelf ook met de taxi richting de Mall gegaan.
 Met z’n drieën gingen we op zoek naar een kapper.
Eerst stonden we bij een hele luxe kapper, waar je ook zeker voor betaalde. Er stonden verschillende prijzen voor een knipbeurt opgesteld en ik vroeg wat het verschil was tussen deze. Het lag er aan wie je knipt. Voor de ene betaal je meer als voor de ander, heel apart dat had ik nou nog nooit gezien!
Na wat rond vragen zijn we in de kapsalon ’’Arie Hairy’’ beland, deze kapper zag er ook netjes uit.
 Ik was best zenuwachtig, want ik ga al jaren naar dezelfde kapper, waar ik niet eens meer hoef te zeggen wat ik wil.

Een meneer ging mij knippen, hij kon geen woord Engels. Gelukkig kon zijn collega wel Engels, aan haar vertelde ik wat ik wil en zij vertaalde het weer aan mijn kapper. 
Hij heeft eerst m’n haar gewassen zelfs met hoofdmassage erbij, dat was best wel fijn! Het knippen ging gelukkig ook wel goed. Yvonne zat ernaast en hielt in de gaten wat hij aan het doen was.

Daarna ging een andere kapper mijn haar föhnen en stijlen. Het zat gelukkig goed en het kostte ook maar 7 euro.

Na mij ging de kapper Yvonne knippen, we hebben nog even kleding bekeken in een winkel en ook hebben we nog wat boodschappen gedaan in een supermarkt.
Toen we klaar waren en buiten stapten uit de winkelmall was het al donker! Me telefoon was al een hele tijd leeg en uitgevallen, ook had ik geen horloge om. En toen bleek het dus al half 8 te zijn. In zo’n shoppingmall heb je echt geen idee van tijd en ik had niet door dat we zo lang werk hadden bij de kapper.

Carola, mijn kamergenootje had nog eens gewacht met eten, super aardig en gezellig! Na het eten hebben we samen jouw vrouw mijn vrouw gekken. Lekker hoor een avondje bank hangen, alsof we thuis zaten!

Vrijdag zijn we naar een basisschool geweest. Dit was dezelfde Islamitische basisschool als de vorige keer. De kinderen kregen praktijklessen over hulpverlenen aan elkaar, ook wel ’’mini-nursers’’. Ze leerden wat ze moesten doen wanneer een vriendje of vriendinnetje zijn of haar voet verstuikt, een bloedneus, koorts of een wond heeft. Daarna ging de klas oefenen hoe je een bloedneus verzorgd, wat te doen na het verstuiken van de voet, deze te koelen en te zwachtelen. Ook leerden ze om een wondje schoon te maken en te verbinden.

Daarna kregen ze nog les over denguemuggen, dit zijn muggen die een virus bij zich dragen. Deze muggen zijn eerst larven en zij ontwikkelen zich in lang stilstaan water tot de mug. De kinderen leerden hoe belangrijk het is om stilstaand water in bijvoorbeeld de badkamer of waterreservoir schoon te houden. 
De leraar liet een bak vol met larven aan de kinderen zien en daarna mochten de kinderen in de school zelf opzoek gaan naar larven.
Op een lijstje hielden ze bij waar en hoeveel larven ze hadden gevonden. Zo vonden ze larven in een waterreservoir, waar in de school uit wordt gedronken (bahbah!) en ook in de toilet zagen ze ze zitten.



Aan het einde van de middag zijn we langs Nina gelopen om even te vragen of onze vuile was al schoon was. Bij haar brengen we wekelijks onze was en zij brengt het dan naar de wasserette. Dit was een stuk goedkoper dan wanneer wij het brengen bij de wasserette.
 Ze had nog niks gehoord of de was al klaar was, gelukkig bood haar collega Katika aan om even naar de wasserette met ons te lopen. We liepen met haar mee en we waren natuurlijk erg benieuwd waar onze was nou iedere keer wordt gewassen. 
We kwamen aan bij een heel klein armoedig krotje waar overal was hing en ook op de grond stonden zakken vol was. Nu snapten we waarom onze was soms een beetje gekreukt en rommelig terug komt. Het kost ook helemaal niks en het ruikt gelukkig altijd wel fris, dat is ook wel weer fijn!

In de avond ben ik met Yvonne en Carola uiteten geweest bij een Nederlands eetcafe, ’’cafe Oost’’. Op de menukaart stond ook ’’Oost West thuis best’’. Erg leuk! Op de menukaart stonden pannenkoeken, patatje oorlog en ook kon je kapsalon bestellen. We namen alle 3 de kapsalon, daar hadden we zo zin in. Deze zag er wel heel anders uit dan die wij gewend zijn in Nederland, gelukkig smaakte hij goed!

Na het eten zijn Carola en ik thuis op de bank geploft en de film ’’The Notebook’’ gekeken. Wat een mooie film!

Zaterdag ben ik met Carola naar de dierentuin hier in Surabaya geweest. Het was met de taxi denk ik maar 20 minuten rijden vanaf ons appartement. Toen we aankwamen bij de dierentuin zagen we een fontein met het typische symbool van Surabaya: een haai en krokodil. Sura betekend ook haai en baya betekend krokodil.
De entree voor de dierentuin was maar 15.000 roepia (dat is nog geen 1 euro!). We hebben lekker een paar uur rond gelopen en veel dieren gezien.

Toen we bij de olifanten kwamen zagen we dat je er ook een rondje op kon rijden. Dat gingen wij natuurlijk doen! Het was een enorm beest en er zat een mannetje boven op zijn hoofd, die het dier begeleidde met het wandelen. De olifant had een zitje op zijn rug waar de bezoekers op konden zitten. Er konden denk ik wel 5 mensen op zijn rug, Carola en ik mochten samen voor een ritje.

Een meneer die er werkte maakte foto’s van ons, hij vond dit helemaal leuk om te doen en gelijk alle bezoekers van de dierentuin maakte foto's van ons.
 Het was super leuk om op het beestje te zitten. Zijn huid voelde heel hard aan en zat vol met allemaal stekels. 


Hierna liepen we verder naar de dierenshow. Dit was een voorstelling waar dieren op muziek kunstjes uitvoeren. We zagen een vogel, beertje, een groep pelikanen en een aap over het podium gaan. Heel leuk om te zien! 
De groep met pelikanen waren mega eng, die kwamen heel dicht op het publiek af en ik hou echt niet van vogels en al helemaal niet van die grote!!

Als laatste kwam er een super leuke aap, een orangutan. Hij deed wat trucjes, zelfs rijden op een fiets! Na deze show mocht je met de aap op de foto, ook dat wilden wij natuurlijk al te graag. Hij was super zacht, vooral zijn handen! Weer een mooie belevenis erbij!
Ook hebben we komodo’s gezien, dit zijn de grootste hagedissen van de wereld en kunnen wel 3 meter lang worden. Deze leven alleen in Indonesie en zijn te vinden op het ’’Komodo eiland’’. Dit dier is een carnivoor, het bevat gifklieren en wanneer hij een dier bijt overleefd dat dier het ook niet. Klinkt maar eng zo’n beest!



Aan het einde van de middag ben ik lekker gaan sporten en zwemmen.
 In de avond hebben we nog een aflevering help mijn man is klusser gekeken.

Op zondag ochtend heb ik eerst uitgeslapen en daarna heel het appartement goed gepoetst met Carola, dat was hard nodig want het was erg stoffig. Verder hebben we niet heel veel gedaan. We hebben alvast een hotel geboekt in Lombok. Hier gaan we het weekend van 30 april t/m 4 naar toe, een eiland naast Bali. We gaan naar het plaatsje Kuta, op zoek naar mooie stranden en ook hoorde ik dat er elke avond strandfeesten zijn!! Dat lijkt me wel leuk! 
In de avond ben ik gaan skypen met pap en mam, Susan, Jasper en ook heb ik oma Thea op gebeld. Altijd fijn even lekker bijkletsen!!

Gisteren hadden we met een aantal leraren van de universiteit afgesproken om ons project te gaan bespreken. We hebben eindelijk wat afspraken gemaakt. Morgen gaan we in de puskesmas een verloskundige interviewen en volgende week gaan wij zelf een voorlichting geven over borstvoeding aan zwangeren en hulpverleners in de puskesmas. Ook gaan we binnenkort een keer mee op huisbezoek aan zwangeren vrouwen om ook daar de voorlichting te kunnen observeren.

Het is moeilijk om afspraken te maken voor ons project, het kost veel tijd en ook begrijpen ze vaak niet wat wij willen. Het is voor ons moeilijk, je wilt graag iets kunnen betekenen. De tijd vliegt ook voorbij en we hebben veel te doen, zoals verschillende instellingen bekijken vanuit ons programma van de universiteit.
Volgende week dinsdag gaan we presenteren voor zwangere vrouwen en verpleegkundigen, dat lijkt me best spannend maar hopelijk wordt het een geslaagde presentatie. We vertellen alles in het Engels. Gelukkig wilt Jasper mijn Engelse stuk even nakijken of de spelling en grammatica een beetje klopt. Zo komt zijn Engelse studie in Australie al goed van pas hoor!!!
Ook gaat een leraar onze tekst vertalen in het Bahasa, de Indonesische taal, zodat de moeders het ook kunnen lezen en begrijpen.

Gisterenmiddag heb ik even aan het project gewerkt en ben daarna weer gaan sporten!

Gisteren heb ik ook hard geduimd voor mama,ze had weer een examen. Deze heeft ze met een 9 gehaald, super goed gedaan!!



Vannacht heb ik een rot nacht gehad, veel wakker gelegen met buikpijn. Ik heb hier best wel vaak last van buikklachten, ook al zou je zeggen dat ik wel gewend moet zijn na 2,5 maand Indonesisch eten. Toch letten we heel goed op wat we eten en proberen ook gezond te eten en te sporten. 
Ik voelde me vanmorgen niet zo lekker maar ben wel gewoon met gegaan met onze activiteit. We gingen vandaag weer naar het verzorgingstehuis voor ouderen. We mochten meehelpen met een leuke activiteit voor de mensen. De mensen moesten met plastic sliertjes een plumeau maken. Heel leuk en creatief bedacht! Echt alle mensen waren ook zo blij en deden goed mee, dat was mooi om te zien. 
Alle bewoners wilden ook dolgraag op de foto met ons, echt schattig!

 Vanmiddag hebben we wat boodschappen gedaan voor vanavond, dan gaan we met z’n 6e lekker pasta eten! mmm

Verder gaan we vandaag onze interview voor morgen voorbereiden en aan het einde van de middag pasta koken! Volgende week zal ik jullie vertellen hoe de interview is verlopen.
A.s. weekend ga ik met Yvonne, Carola en Ajin een weekend naar Yogyakarta. Yvonne d'r zusje komt a.s. weekend aan in Jakarta en verblijft dan een paar weken bij Yvonne. Zij gaat dit weekend dus ook met ons mee!
Volgende week staat het reisverslag dus ook in het teken van het weekend Yogyakarta!

Bedankt voor het lezen weer en tot volgende week!

Liefs,

Lisa