De eerste week in Surabaya is voorbij gevlogen!

Hoi lieve lezers,


Leuk dat jullie mijn reisverslag lezen! Mijn vorige reisverslag eindigde op vrijdagmiddag. ’s avonds zijn wij naar een Indonesische bruiloft gegaan, wat echt super leuk was om mee te mogen maken! De bruiloft was van een student die ook op de Airlangga University zit. Om 18:00 uur zou Masmat ons komen ophalen. We hadden allemaal ons best gedaan er netjes uit te zien. We zaten gereed in de lobby en werden door de drukte in het verkeer om kwart voor 7 opgehaald. Onderweg haalde Masmat Yulis op. We hebben de kinderen van Yulis ook ontmoet want zij gingen ook deze avond met ons mee. 

Onderweg vertelde Yulis dat er ongeveer 1.000 mensen op de bruiloft aanwezig zullen zijn, ik was verbaast van dit aantal, wat een hoop mensen! 
Eenmaal aangekomen zagen we dat de bruiloft buiten was. Aan het begin was een soort rode loper uitgelegd als entree met kleurrijke versieringen. Alle uitgenodigden zagen er netjes uit. Bij binnenkomst lag een boek waarin we onze naam moesten schrijven en daarna kregen we een kaartje met de namen van het bruidspaar erop. Er stond een podium waar een zangeres stond te zingen. Yulis vertelde dat iedereen op het podium mag klimmen en mag gaan zingen, een artiest is hier dus niet nodig! 
Toen we verder liepen zagen we het bruidspaar op het podium staan rondom de bloemen. Beide hadden ze een glitter kostuum aan met de kleuren blauw en goud. Naast hen stonden aan beide kanten hun ouders. Voor het podium lag een mooi zwembad met allemaal drijvende kaarsjes erin. 
Alle uitgenodigden stonden in een lange rij naast het podium om de bruid en bruidegom te feliciteren. Ook wij gingen in de rij staan. Het bruidspaar moesten we feliciteren met een Indonesische groet (handen bij elkaar en je hoofd buigen). Ze waren erg enthousiast dat we er waren. Daarna mochten we op de foto met het bruidspaar. We mochten rond kijken en foto’s maken van de mooie locatie. Alle uitgenodigden keken ons aan, lachten naar ons en wilden met ons op de foto. Wanneer we een groepsfoto gingen maken stond er gelijk een groep met mensen om ons heem om ook te fotograferen, alsof we beroemd zijn! Zelfs door de geluidsboxen werden we omgeroepen met ’’international students’'!!
In Indonesië is het nu bruiloftentijd, aan de speciale palmboomtak is te herkennen wanneer er een bruiloft aan de gang is, hier heb ik ook een foto van gemaakt.
Het was zo’n mooie beleving. Kenmerkend deze avond: hele vriendelijke bevolking, gastvrijheid en erg lekker eten.
Aan het einde mocht je het kaartje wat je aan het begin had gekregen inleveren en kreeg je een souvenir om mee naar huis te nemen. Dit was een leuke, gekleurde Indonesische portemonnee. Dat is een mooi aandenken aan deze toffe avond!



Het afgelopen weekend hebben we allemaal rustig aan gedaan om alles even te laten bezinken. We hebben gesport, gezwommen en wat boodschappen gedaan.



Op zaterdagavond ging ik samen met Carola, Yvonne en Ajin uiteten. We wilden weer naar hetzelfde restaurant als de eerste avond, omdat het daar erg goed was. Eenmaal in de taxi zeiden wij tegen de chauffeur ’’primarasa restaurant’’, de chauffeur snapte het niet zo en overlegde buiten met een andere man. De chauffeurs kunnen haast geen Engels. Hij stapte in lachte, hij zei okay en reed weg! Het duurde wel erg lang de rit, terwijl de Primarasa niet heel ver van ons appartement is. Hij stopte onderwerp nog eens om het aan een ander te vragen en reed weer verder. Wij hadden ondertussen het idee dat we helemaal verkeerd reden. Na weer even verder rijden stopte hij voor een restaurant met inderdaad ’’primarasa’’ erop. Yes!! Wel done, het was gelukkig hetzelfde restaurant met dezelfde kaart alleen heeft het restaurant meerdere locaties. We zaten nu dus een stukje verderop in Surabaya als van de week.
De kaart was hetzelfde, waar wij ons op hadden verheugd. Ik deelde met Carola een gerecht mie goreng, saté ayam en wat gefrituurde garnalen. Het was een lekker etentje. Ik zag ook op een bordje dat dit restaurant in 2012 gekozen is als 2e beste restaurant van Surabaya.
Eenmaal terug in het appartement zijn we met z’n 4e een film gaan kijken met een zak Indonesische chips.


Op zondag hadden we de wekker gezet om wat te gaan zonnen aan het zwembad. Het valt ons op dat het in de ochtend altijd zonnig is en overdag wat meer bewolking. We hebben een tijdje in de zon gelegen en terug in het appartement was dit al goed te zien. De zon is heel erg fel dus als hij schijnt, schijnt hij heel goed!!


Maandagochtend ging om kwart over 6 de wekker. Na een lekker ontbijtje zijn we opgehaald door Masmat, hij zette ons af bij de universiteit. We gingen Yulis ophalen en daarna reden we verder naar de Soetomo hospital. Dit ziekenhuis is bestemd voor de ’’gewone’’ Indonesische bevolking, waar veel van de Indonesische cultuur te proeven is. Het Airlangga hospital, hoort bij de universeit en is een wat ’’luxer’’ ziekenhuis.
 Eenmaal daar aangekomen moesten we onze slippers en groene pak aan doen, ook kregen we een haarnetje. We zien er gelijk professioneel uit als je de foto’s bekijkt!.
De eerste afdeling waar we gingen kijken was de intensive care. Dit was een grote zaal vol met patiëntenbedden, alle patiënten lagen op deze afdeling aan een beademingsapparaat, dit is het hoofdzakelijke probleem.
 Er waren veel verpleegkundigen aan het werk en iedere patiënt heeft zijn eigen groepje verpleegkundigen.
Opvallend was dat de artsen een van de verpleegkundigen zijn. Ze werken en denken mee met elkaar en zijn echt een team. Een arts vertelde aan ons wat over een patiënt, hij nam de tijd voor vragen en kon goed uitleggen. De arts ging met een aantal verpleegkundigen alle patiënten langs en dit leek op een rustig tempo te gaan. In Nederland is dat soms best gehaast.

Er lagen ook hele kleine babytjes op de IC. In Nederland liggen de kinderen op een aparte IC, hier lagen alle leeftijden bij elkaar. Een babytje had hele broze botjes waardoor zijn armen en beentjes helemaal vervormd waren. We mochten aan haar armen en beentjes voelen, het voelde heel flexibel. Het kindje werd ook beademd, het was erg zielig om te zien. Ondanks dat het meisje zo ziek was zag ze er verzorgd uit en lag met een mooi jurkje in het bedje.

Yulis legde veel uit, zij heeft erg veel kennis. Iedere patiënt heeft een papieren patiëntendossier, dit is een groot blad. Hier staat op: de naam van de patiënt, de diagnose, de vitale functies, de medicatie (zelfde namen als in Nederland) en wat notities opgeschreven door de arts.
 De IC was een nette afdeling, het was er ook echt hygiënisch. Overal stond desinfectie materiaal. Patiënten hebben er alleen geen privacy, ze liggen vlak naast elkaar. 


Na de IC werden we meegebracht naar de neonatologie, dit zijn te vroeg geboren of pasgeboren zieke babytjes. Er lagen twee babytjes in bedjes, het was erg aandoenlijk om hun zo te zien liggen! Een babytje had door darmproblemen al een stoma en het andere babytje had een hartaandoening waarvoor hij nog geopereerd moet worden. Yulis vertelde dat beide babytjes ieder de kans hadden om op te knappen wat wel een prettig gevoel was.


Daarna gingen we naar de brandwonden afdeling. Op deze afdeling lag een meneer met beide armen geheel ingebonden. Deze meneer was bij opname voor 30% verbrand, door behandeling is dit nu nog maar voor 5%. Zijn genezing verliep dus voorspoedig. De afdeling heeft speciale luchtbedden voor patiënten met brandwonden, dat de druk op de huid verlaagd en verkoeling geeft. We mochten zelf ook ervaren hoe zo’n bed nou ligt! 


Vanaf de brandwondenafdeling gingen we door naar de recovery, dit is de uitslaapkamer voor patiënten na een operatie. Een verkouververpleegkundige vertelde wat over de afdeling, deze jongen heette happy. Hij was ook erg happy en giebelde een beetje. Er lagen nu niet veel patiënten omdat het rond 12 uur altijd druk wordt met patiënten die terug van hun operatie komen.




Vandaag zijn we naar het Infectieziekenhuis van de Airlangga University gegaan. Daar aangekomen stond een hoop personeel in mooi uniform klaar en vertelde dat we naar de 1e verdieping konden gaan.
Toen we op de eerste verdieping kwamen en richting een grote zaal liepen begreep ik pas dat vandaag de opening van het ziekenhuis plaats vond. Het ziekenhuis was dus nog niet in gebruik maar bijna klaar om de deuren te gaan openen.
Het ziekenhuis is gericht op de behandeling van een patiënt met een tropische ziekte zoals ebola, tbc, malaria etc. We kregen een tasje met informatie, wat lekkere broodjes en water erin. We gingen kennis maken met een professor, gespecialiseerd in tropische infectieziekten en daar gingen we mee op de foto.
Van deze professor krijgen wij binnenkort ook een keer les over tropische ziekten. Het was een hele vriendelijk, intelligente man en vertelde zelf ook eens in Nederland te zijn geweest en wist ons te begroeten met ’’goedemorgen’’.

Er waren een hoop bijzondere mensen aanwezig zoals de decaan van de faculty of nursing, de directeur van het ziekenhuis, de burgemeester van Surabaya en verschillende verpleegkundigen en anderen die geïnteresseerden.
De opening verliep erg professioneel en alles werd verteld in het bahasa. Gelukkig zat ik naast Tias(een leraar van de Airlangga) die me alles uitlegde. Het was duidelijk dat dit ziekenhuis erg van belang is, en de behandeling/bestrijding van tropische infectieziekten erg noodzakelijk is. Ook vertelde de minister het belang van dit gespecialiseerde ziekenhuis, het had er eigenlijk al jaren eerder moeten zijn. Naast dit ziekenhuis is er op Jakarta ook nog een infectieziekenhuis. 

Er was een koor aanwezig, zij zongen het volkslied van Indonesië en het officiële lied van de Airlangga University. Er stond een grote gong, dit is een trommel. De belangrijke uitgenodigdne sloegen ieder een keer op deze Gong. Ook werd er gebeden.



Daarna kregen we een rondleiding door het nieuwe ziekenhuis, het was er heel mooi en netjes. We hebben de patiëntenkamers bekeken en er waren strikte regels opgesteld om contact van de verpleegkundige met de patiënt met een infectieziekten te voorkomen.



Om 12 uur was het congres afgelopen, het was vandaag goed zonnig dus ik heb lekker aan het zwembad liggen zonnen, heerlijk! Ik had stiekem wel even een vakantiegevoel hoor!!



Morgen staat een leuk programma op het vooruitzicht, we gaan andere internationale studenten ontmoeten en krijgen een rondleiding over alle campussen.


Donderdag zijn we een dagje vrij omdat het dan Chinese Nieuwjaar is. Wat we die dag gaan doen, dat vertel ik jullie in mijn volgende reisverslag.
 Ik hoop dat het die dag wel droog, de Chinezen willen juist de hele dag regen omdat dat als teken staat voor geld, dat het een welvarend jaar mag worden voor hen.
Het is wel wennen hier in Indonesië wanneer je plannen maakt om wat te gaan doen, dat kan vlak ervoor nog veranderen. Dat is wel een leerdoel voor mij, in Nederland is alles zo gestructureerd!

Bedankt voor het lezen en tot mijn volgende avonturen!



Liefs,
Lisa