Hello Surabaya!!!!

Hoi allemaal,

Onze eerste dagen in Surabaya zijn al voorbij gevlogen! Afgelopen dinsdag avond zijn Carola, Sinem, Jessie, Yvonne, Ajin en ik na een lange reis aangekomen op de airport van Surabaya. Eerst zal ik onze lange reis kort samenvatten. 


Het was een lange en vermoeiende vlucht, van totaal 22 uur waarin ik geen oog dicht heb gedaan! 
Na afscheid genomen te hebben van me lieve ouders en Jasper, wat helemaal niet leuk was, begon ons avontuur!

Vanaf Schiphol vlogen we eerst naar London, we waren daar binnen 45 minuten. Het vliegveld van London was mega groot, we moesten met een ondergrondse metro naar de juiste vertrekhal voor onze volgende vlucht. We gingen de roltrap af en daar stond de metro al! Hardlopend met al onze tassen springen we de metro in. Carola blijft met haar rugtas hangen, de deuren gingen al dicht! De metro begint al gelijk te rijen en we stonden er allemaal in, behalve Ajin. Dat was echt even schrikken. Na even zoeken vonden we haar gelukkig bij de gate en we waren weer herenigd!



Daarna begon de 12 urige reis naar Hongkong! Onze laatste overstap was in Hongkong, waar wij maar 10 minuten overstaptijd hadden doordat het vliegtuig een uur te laat vanuit London was vertrokken. In het vliegtuig hoorden we al dat we waarschijnlijk onze vlucht naar Surabaya niet meer gaan halen en we moeten wachten op de volgende. Ik schoot in de stress van dit bericht maar ik dacht ik laat het maar op me af komen.
Uiteindelijk toen we waren geland en het vliegtuig uit liepen zagen we een meneer op ons opwachten, met een bordje in zijn hand. Jawel onze namen stonden op dit bordje!!! De meneer controleerde of hij de juiste reizigers voor zich had en hij gaf aan in het Engels dat we heel erg moesten opschieten en hij begon te rennen. Wij met onze handbagage erachter aan hollen natuurlijk!! We gingen weer met de metro naar het juiste vertrekpunt en we gingen verder rennen. Hij stopte maar niet met rennen en we hebben denk ik heel het vliegveld van HongKong gezien.
Het vliegtuig stond op ons te wachten, we sprongen erin, en daar begon onze laatste vlucht van 5 uur naar onze eindbestemming!
In het vliegtuig begrepen we van het personeel dat onze koffers niet mee vliegen omdat daar te weinig tijd voor was. Dat was even minder, ik had me eigen al verheugd op een lekkere frisse douche en schone kleding. 



En toen landde ons vliegtuig in Surabaya! Het was er half 8 in de avond, dus al donker. Op de airport van Surabaya hebben wij bij een kantoor aangegeven dat onze koffers nog op Hongkong staan. We moesten aan hen onze koffers omschrijven en wat gegevens geven. Zij vertelden dat de koffers de volgende dag op ons appartement worden gebracht. Dit was gelukkig ook zo!!!


Daarna liepen we door naar de douane op Surabaya richting de aankomsthal. Daar zagen we enorm veel Indonesische mensen staan! Zij maakte allemaal foto’s en filmpjes van ons, heel grappig! We zagen al gauw onze contactpersonen met een bordje: Avans hogeschool staan.
Zij waren ontzettend vriendelijk en hebben ons naar het appartement gebracht!
Ons appartement ziet er prima uit! Het is niet heel groot, maar alles wat we nodig hebben, zoals een airco is er. De airco kunnen we echt niet missen, toen we het vliegveld uitstapten belandde ik in de enorme warme maar lekkere Indonesische lucht!
We hadden bij aankomst alleen onze handbagage uit te pakken, dus we waren al gauw uitgepakt. 



Woensdag was onze eerste dag in Surabaya.Onze koffers kwamen rond 12 uur aan, het was super fijn om me eigen spulletjes te zien en even wat frisse kleding aan te kunnen doen! We hebben de contactpersoon van ons appartement ontmoet, zij is erg vriendelijk en behulpzaam.
Onze contactpersoon van de universiteit, Deni nam ons mee naar een grote shoppinghal waar we wat boodschappen konden doen. Deni heeft een privéchauffeur, Masmat, hij reed ons naar de bestemming.
Ik heb een simkaart met internet dus ik heb nu een Indonesisch nummer voor de komende 4,5 maand. Leuk om wat berichtjes vanuit Nederland te ontvangen en terug te kunnen sturen! Jasper was op woensdag veilig aangekomen in Singapore en reisde die avond verder naar Australië. Het was fijn om wat van hem te horen.

Woensdag avond hebben we voor het eerst Indonesisch eten op: saté met nasi goreng. Dat was super lekker! Op aanraden van Deni zijn we naar dit restaurant gegaan, genaamd Primarasa.
De bewoners hier in Indonesië doen alles met de auto of scooter. Lopen naar een bestemming doen ze hier niet veel, dus wij zijn met de taxi van en naar het restaurant gegaan.
Op de heenweg in de taxi zagen we de eerste regenbui, en wat voor een! Het kwam met emmers naar beneden, de straten waren helemaal blank en er lag gelijk wel 40 cm water! De auto’s en scooter reden hier gemakkelijk doorheen, dat was voor hun normaal. Wij keken onze ogen uit. De taxichauffeur zet je letterlijk voor de deur af waardoor we droog overkwamen! Ik zal zo’n bui nog wel vaker meemaken want het is hier nu regenseizoen.



Op donderdag zijn we ook weer opgehaald door Deni en zijn chauffeur. Het is trouwens wel gek dat ze hier aan links rijden en de chauffeur zit aan rechts!
We zijn deze dag op de universiteit geweest, de universiteit is enorm groot en heeft meerdere locaties. We hebben ons ingeschreven en kregen een rondleiding door de verpleegkunde lokalen! Hier staan net zoals bij ons ook ziekenhuisbedden met simulatiepoppen erin! We hebben ook uniformen gekregen, waarvan ook speciale steriele pakken om op de intensive-care te draven.

Na ons bezoek aan de universiteit hebben we de welbekende Soto Ayam soep gegeten bij een restaurantje, dit was een heerlijke pittige soep met kip. Soto betekend soep, Ayam betekend kip. Het was trouwens nog maar 11:00 uur in de ochtend en toen zaten we al aan dit soepje! In Nederland lag iedereen nog lekker te slapen, daar was het op dat moment 5 uur in de ochtend.
Na het eten nog wat boodschappen gedaan en we werden weer terug afgezet bij ons appartement!


Het appartement heeft een zwembad en een fitnessruimte, hoe luxe is dat?! Ik heb me eigen ingeschreven bij de fitness en ben gelijk gaan sporten. Wie weet kom ik dan wel afgetraind thuis! 



Donderdagavond zijn we in de grote shoppingmal wat gaan eten. Deze shoppingmal is erg luxe en er zijn winkels zoals zara, guess, new look etc. Shoppen komt hier wel goed dus!!
Ik had enorm zin in gado-gado en bestelde dat ook. Yvonne en Ajin bestelden een gerecht met mie, groenten en rundvlees. Tenminste dat dachten zij. Dat vlees zag er zo raar uit, het rook enorm sterk en leek wel op inktvis. Ook aan de gado-gado zat een vreemde smaak. Omdat het helemaal niet lekker was hebben we het maar laten staan en zijn toen in de pizzahut een pizza gaan eten! haha je moet wat als je trek hebt!! Het is dus nog wel even uitzoeken waar we lekker kunnen eten.



Vandaag hebben wij Yulis, de decaan van de verpleegkunde opleiding van de Airlangga University ontmoet. Een hele vriendelijke mevrouw. We zijn met haar mee gegaan om een typische Indonesische blouse, batik te bestellen. Eerst gingen we een eindje rijden met de auto naar een winkel waar ze onze maten gingen afmeten. Daarna gingen we naar een winkel waar ze heel veel verschillende stoffen verkopen, daar mochten we de stof voor onze Batik uitzoeken. We konden haast niet kiezen uit alle verschillende stoffen die er lagen, er was zo veel keus en ze waren allemaal mooi! Ieder stofje kwam ook weer uit een ander deel van Indonesie.
Uiteindelijk hebben we er een gekozen, met dit stofje wordt onze batik gemaakt! In deze winkel verkochten ze ook enorm veel souvenirs, we gaan dus zeker nog eens een keer terug om te kijken. 
De blouse gaan wij dragen op feestelijke evenementen, zoals een diplomauitreiking en ook volgende week vrijdag op de openingsdag van de Internship! Ik ben benieuwd hoe dit ons zal staan, de foto’s volgen!

Ook hebben we vandaag kennisgemaakt met de afdelingshoofden van verschillende afdelingen vanuit het ziekenhuis. Dit was een hele officiële kennismaking, we moesten ieder in de microfoon onze naam en leeftijd vertellen. Ook daarbij vertelden wij wat wij willen gaan leren de komende tijd.
Wij gaan nu met onze projectgroep nadenken wat ons interessant lijkt om te zien in het ziekenhuis en welk onderwerp we gaan kiezen voor ons project.



Vanavond zijn we uitgenodigd op een Indonesische bruiloft. Deze bruiloft is van een leerling van Yulis. In Nederland heb je weinig te maken met de decaan van de school en vaak ken je deze niet eens, hier is dat zo’n verschil. Ze zijn juist enthousiast en erg betrokken met de studenten. Zoals dat wij vanavond mee mogen kijken op een bruiloft is natuurlijk onwijs vriendelijk en leuk! Ik ga me gauw douchen en omkleden want we willen er netjes uit zien natuurlijk! 



Bedankt voor het lezen en tot het volgende verslag!


Liefs, 

Lisa